Nothing.

Είμαι μια πλαστική κούκλα. Θα σας έλεγα το όνομά μου, μα το έχω ξεχάσει πια. Τι σημασία έχει, έτσι κι αλλιώς; Κανείς δε νοιάζεται για το όνομά μου. 
  Έχω ξεχάσει να σκέφτομαι. Όμως δε με πειράζει, είναι πολύ βολικά έτσι. Εξάλλου, δεν έχω προβλήματα να λύσω. Είπα δεν έχω προβλήματα εγώ.  Εγώ είμαι όμορφη. Είμαι ξανθιά, ψηλή και με γαλάζια μάτια. Τι προβλήματα να έχω? Είμαι όμορφη. Έχω άλλους να αποφασίζουν για μένα και να ασχολούνται με τα προβλήματά μου.  Σε τι οφελεί να σκέφτομαι, λοιπόν? 
  Είμαι ευτυχισμένη. Πως να μην είμαι? Αφού έχω τα πάντα: ομορφιά, λεφτά, φήμη. Τι άλλο χρειάζεται κανείς για να είναι ευτυχισμένος? Ναι, νομίζω είμαι.
  Αφού απέκτησα όλα όσα ονειρευόμουν να αποκτήσω. 
 Έστω κι αν μοιάζω με μια πλαστική κούκλα Barbie.
Έστω κι αν έχω ξεχάσει να σκέφτομαι.
΄Εστω  κι αν επέλεξα την επιφανειακότητα. 
Έστω κι αν στο τέλος βρεθώ σπασμένη, διαλυμένη και άσημη, ξεχασμένη από αυτούς που κάποτε με έκαναν να νιώθω πολύτιμη. Σαν μια πλαστική κούκλα Barbie. 


http://youtu.be/3O2W18RE6nI
http://youtu.be/53YSqKYIgW0