Oι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι παρά μία διακαής, σταθερή μα και αναπόφευκτη οξείδωση, μια διάβρωση του είναι μας που όμως τελικά, μετά την ψυχική εξουθένωση θα οδηγήσει στη λύτρωση. Ο δρόμος όμως είναι δύσκολος, και η φυγοπονία μία ελκυστική διέξοδος. Προσωρινή διέξοδος, ένας φαύλος κύκλος που θα οδηγήσει στο ίδιο αδιέξοδο. Αλλά εσύ θα ξαναεπιλέξεις να ξεφύγεις από το παλιό, να ξαναδωθείς στην αναζήτηση του τέλειου, παρόλο που καταβάθος ξέρεις ότι θα καταλήξεις πάλι εκεί, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Οι τέλειοι είναι για τους τέλειους, και οι ατελείς για τους ατελείς. Το φανταστικό για τη φαντασία, και το πραγματικό για την πραγματικότητα. 

 Και να θυμάσαι πως, οτιδήποτε απαιτήσεις από τους άλλους, να το έχεις απαιτήσει πρώτα από τον εαυτό  σου.